Katalog Charytatywnej Aukcji Malarskiej
20 lat Galerii Fotografii ZPAF
Aukcja Charytatywna
„MoRze” – wystawa indywidualna Oleny Matoshniuk
Najnowszy cykl malarski MoRze? Oleny Matoshniuk to subiektywny dialog formy i koloru balansujących pomiędzy abstrakcją a pejzażem. W tym wewnętrznym krajobrazie zaciera się granica tego co materialne a niematerialne.
Kurator wystawy: dr Michał Pietrzak
Olena Matoshniuk, urodzona w Łucku. Mieszka i pracuje we Wrocławiu. Absolwentka Wydziału Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu (promotorzy: prof. Mariana Waldemara Kuczmy – część I, dr hab. Jacek Jarczewski, prof. ASP – część II, prof. Wojciech Pukocz – aneks), Łuckiego Narodowego Uniwersytetu Technicznego na specjalności design oraz indywidualnego programu nauczania w pracowni malarskiej Viry Konskiej. Zdobywczyni Stypendium Prezydenta Ukrainy dla młodych artystów, stypendystka programu Gaude Polonia Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego RP oraz trzykrotna laureatka Stypendium Prezydenta Wrocławia w zakresie twórczości i edukacji artystycznej. Zwyciężczyni i dwukrotna finalistka ogólnopolskiego konkursu Studencki Nobel w kategorii sztuka. Nominowana do konkursu Artnoble dla najlepszych dyplomów uczelni artystycznych w Polsce oraz Nagrody Roku ZPAP Wrocław. Autorka wystaw indywidualnych i uczestniczka pokazów zbiorowych w kraju i za granicą oraz licznych plenerów artystycznych i warsztatów. Zajmuje się malarstwem, performance i działaniami intermedialnymi. Animatorka kultury i sztuki. Członkini Związku Polskich Artystów Plastyków. Jej prace znajdują się w zbiorach Muzeum Sztuki Współczesnej Ukrainy Korsaków, Bałtyckiej Galerii Sztuki Współczesnej, Krupa Art Foundation oraz prywatnych.
Fot: Michał Pietrzak
3. Impresje Kłodzkie – wernisaż wystawy poplenerowej
ArsForum nr 15/2024
W numerze 15/2024 pisma wydawanego przez ZG ZPAP ArsForum znalazły się wiadomości o aktywności Okręgu Wrocławskiego i jego członków.
Przyjęcia do ZPAP na podstawie prac
Przypominamy, że do 15 grudnia można składać w biurze Okręgu dokumenty wymagane do ubiegania się o przyjęcie w poczet członków ZPAP na podstawie prac.
Więcej szczegółów w zakładce O NAS/ ZAPISY DO ZPAP
„Sztuka Osobista” Witolda Liszkowskiego – Ewokacja 2024
Ewokacja z cyklu Sztuka Osobista
Cykl kilkunastu obrazów modułowych pod wspólną nazwą Ewokacje – Sztuka Osobista. Poszczególne elementy obrazowe składające się na całość to Struktury Osobiste 2024.
Ewokacje – Sztuka Osobista, projekt realizowany w ramach stypendium Województwa Dolnośląskiego w 2024 roku. Integralną częścią tego cyklu są prace malarsko – rysunkowe pod tytułem Struktury Osobiste. Są to pojedyncze obrazy modułowe w różnym formacie, które finalnie mają rozmiar 180×180 cm, 210×200 centymetrów.
Od autora W pierwszym etapie realizuję pojedyncze elementy a następnie składam je w większe całości. Jako struktury otwarte i transformacyjne mają procesualny i wymienialny charakter. Ich cechą charakterystyczną jest ich modułowy charakter. Na dobrą sprawę chętni odbiorcy mogliby ułożyć zupełnie odmienne od moich układy strukturalne i w tym aspekcie prace te posiadają zmienny i labilny charakter. Są one notacją moich intuicji i emocji. Gęsta pajęczyna ustrukturowanych kresek i linii to rytualny zapis mijających chwil, które uwalniają mnie od uciążliwego kontaktu z niejednokrotnie trudną zewnętrznością. Brnąc w głąb samego siebie, scalam się ze sferą swojej osobistej podświadomości. Jest to próba rozpoznania samego siebie poprzez użycie własnego języka sztuki. Te swoiste zapisy intuicyjne poddaje następnie próbie zracjonalizowanego komponowania w wieloelementowe całości obrazowe.
Struktury Osobiste oprócz warstwy estetycznej są psychologicznym zwierciadłem mojej tożsamości. I w takim aspekcie posiadają dla mnie swoją terapeutyczną moc. Ich mgławicowy i płynny charakter niejednokrotnie porównywany jest do osobniczej kosmogonii oraz bliżej nieokreślonych bytów organicznych. Metoda, którą stosuję to próba scalania sfery emocjonalnej z konstrukcyjnym i uporządkowanym formowaniem struktur obrazowych. Niejednokrotnie są to duże wieloelementowe formy otwarte, które mogą się rozrastać i przekształcać, innym razem przybierają one oblicze zamkniętych prostych znaków geometrycznych. Używając znaków elementarnej geometrii odwołuję się do dzieł minimalistycznych jak również archaicznych. Jest to dla mnie osobnicza magia, proces niejednokrotnie poddany daleko idącej improwizacji i przypadkowości. W ten sposób w swojej pracy twórczej miksuję aspekty psychologiczne z minimalistyczną geometrią.